eonaviego

Pero a institución utiliza el glotónimo eonaviego, sen ter por lo menos a deferencia de informar que é galego de Asturias e, por si eso fora pouco, utilizase úa normativa que separa, en lo necesario -pero sobretodo en lo innecesario- a nosa fala galega das normas ortográficas e morfolóxicas del idioma acordadas por a Real Academia Galega.    Que as fronteiras lingüísticas non coinciden en muitos idiomas coas administrativas é de sobras sabido e sucede tamén nel caso del galego. Por eso a política desta institución (ALla), creada pra tutelar e estudiar el idioma asturiano, é, non sirve engañarse, a de invisibilizar que en Asturias ademáis de asturiano tamén se fala galego e desligar un dos idiomas de Asturias del tronco al que pertenece, da súa relevante tradición literaria e das posibilidades de futuro que lle dá ser parte dúa comunidá de falantes máis grande e da lusofonía.     Este libro pral  alumnado de 1° da ESO podería e debería ser úa búa e necesaria ferramenta pero del xeito que se orienta foméntase 1a ignorancia e el desconocemento sobre a propia realidá idiomática que según el consenso científico comunmente admitido existe en Asturias.     Na mía humilde opinión, fagan lo que fagan, este idioma milenario resitirá e chegará el momento propicio nel que en Asturias os cargos políticos, institucionales e académicos mollaránse e decidirán abandonar preconceitos e chamarán ás cousas por el sou nome, e el glotónimo imposto de eonaviego será sustituido por el de galego ou galego de Asturias, dándonos permiso aos asturianos que falamos este galego a ser lo que xa somos, asturianos al noso xeito sen meternos en cuestiois identidarias absurdas e sen tratar a nosa variante lingüistica con criterios acientíficos e carentes de futuro.    Non debemos esqueicer que el galego é un patrimonio importante.