Toca absterse, si ou si

Escoitaba este xornalista o outro día na SER a Pepiño Blanco, que así é como chamamos moitos galegos ao ex secretario de Organización do PSOE en tempos de Zapatero, que dicía, con especial calma, que a esquerda debe ter un sentido ético de mellor nivel que a dereita, e que, en consecuencia, iso obrigáballe a recoñecer aos seus compañeiros do PSOE, humilde e publicamente, que as últimas eleccións gañounas o partido popular, porque así o decidían democraticamente unha maioría moi importante de españois.

E, en consecuencia, os socialistas debían absterse, aclarando que a abstención non é un SI e, cos seus 80 parlamentarios conseguir que a lexislatura servise para "torcer a man" ao goberno, facéndolle aprobar cousas inimaxinables no programa popular. O tamén ex Ministro de Fomento poñía como exemplo recente o pau na Comisión correspondente ao Ministro do Interior en funcións, Jorge Fernández Díaz, ao que a oposición reprobou parlamentariamente.

Este resumo que lles fago dunha moi longa entrevista na que Branco "impuxo o seu ritmo", moi a pesar da colega Pepa Bueno, que só quería saber do seu entrevistado o que ía facer o Comité Federal do domingo, explica, ás claras, o ton no que vai desenvolverse o concilio sociata. A este, os xornalistas considerámolo como "prioritario" informativamente falando, no que os NON se baterán, previsiblemente en retirada, ante a corresponsabilidade dunha decisión maioritaria en favor da abstención.

E o PSC? Mal, grazas, como diría Miquel Iceta xa que se se absteñen é malo para os que queren gañar o seu Congreso en novembro. E, se votan non é non aínda é peor, xa que a fractura podería ser histórica e movería a Ferraz a facer o mesmo que fixo o PP en Navarra, co matiz engadido da virulencia que alcanzan "as disensións socialistas" que son, como vimos hai algunhas semanas, de consecuencias imprevisibles.

Algo que o socialismo catalán, digan o que digan os partidarios da señora Parlon, non pode permitirse nos tempos que corren, salvo que os ideólogos da alcaldesa de Santa Coloma pensen, que ao día seguinte da ruptura cos seus irmáns do PSOE, van integrar no partido da Colau ou atravesar o río Llobregat e pasarse á Casa Común do independentismo, coñecida parlamentariamente como Junts pel Si.

Ou sexa, que da reunión na Casa do Pobo de Ferraz, o único que se espera este domingo é unha declaración de consenso en favor dunha fórmula inconcreta que, en base a unha abstención total ou parcial, o líder do partido que gañou as últimas eleccións poida ser investido de novo Presidente do Goberno do reino de España. E a partir de aí, Deus o colla confesado coa lexislatura que lle espera.

Nós, coma sempre, seguirémolos informando.