Colombia

Referéndum sobre o acordo de paz coas FARC en Colombia

Anda Colombia, nación irmá e amiga, mordéndose as uñas sen saber se vai haber paz ou volverá a guerra e os asasinatos indiscriminados que aterrorizaron a miles de cidadáns dun e outro lado da trincheira. Mentres, a comunidade internacional aínda non sae do seu asombro pola tomadura de pelo á que o presidente Santos someteu a dirixentes de medio mundo que acudiron á solemne firma de Cartaxena de Indias, pensando que alí se pechaba o círculo de terror aberto durante máis de 50 anos, pero que logo resultou errado tras o referendo da pasada semana no que triunfou o 'non' á firma do acordo.

Como a min me parece que non é lóxico que un pobo renuncie "porque si" a vivir en paz --e moito menos o colombiano, que pagou coa súa propia sangue o amargo sabor da violencia--, cabe pensar que quen dixo 'non' ao armisticio víu no texto que se discutiu na Cuba castrista durante tantos meses "algo imperfecto" que lles impide ser xenerosos cos seus adversarios armados. E esa causa hai que buscala e aclarala canto antes, dialogando e, sobre todo, dicindo a verdade sobre o acordado, verdade que nunca é patrimonio dunha soa parte.

E así as cousas na patria de Botero, convennos saber tamén ao resto de cidadáns do mundo o que nos xogamos neste triste conflito inacabado, xa que a maior parte da cocaína que se consome na terra fabrícase no territorio que domina a guerrilla das FARC, a cuxos dirixentes lles cabe a dubidosa honra de considerárselles os principais beneficiados dese negocio delituoso que tantos miles de millóns de dólares manexa e trae de cabeza ás principais policías do mundo porque os cárteles da droga son poderosos e todos sabemos quen os protexe.

Hai uns días, estivo en Barcelona camiño de Madrid e Nova York a xornalista venezolana Ludmila Vinogradoff para presentar o seu último libro "O ocaso de Chávez", que lles recomendo vivamente, xa que no mesmo a prestixiosa colega cóntanos sen ancoraxes moitos dos segredos do ditador de Venezuela, coa mestría de quen entrevistou ao personaxe en máis de 15 ocasións e por iso sofre agora no seu país a vixilancia opresora do réxime do seu sucesor, Nicolás Maduro. Pois ben, a Ludmila na agradable comida que mantivemos con ela e o seu esposo Álex, un eminente biólogo que coñece mellor que ninguén ao "podemita" Monedero dos seus tempos como asesor do réxime bolivariano, pregunteille, precisamente, polo tema da droga colombiana e sobre a posible localización futura "dos laboratorios" dos narcos. E desa extensa e proveitosa charla saíu a sospeita de que as miles de hectáreas que Chávez e os seus expropiaran contra a vontade dos seus lexítimos propietarios en dúas das provincias limítrofes da fronteira entre Colombia e Venezuela podería ir parar a esa "desgraza mundial" se ninguén o remedia. De momento, sábese xa que a esposa do "guerrilleiro" Timochenko, o xefe das FARC, é a dona dunha das máis extensas e que a señora déixase ver en público sen ningún temor nin rubor desde fai máis dun ano, algo que moitos propietarios locais non poden facer coa mesma tranquilidade que ela. Como dicimos por estes pagos: branco e en botella, leite.

Outro dato para que se vaian a comprar o libro de Ludmila Vinogradoff, este sobre o verdadeiro amor secreto de Chávez, que agora mesmo se refuxia coa filla de ambos en Portugal. Tan só unhas liñas para que vostedes se sitúen:

Nidia Fajardo é unha aeromoza morena de cabeleira longa e escura que logrou un espazo no corazón de Hugo Chávez a punta de discreción e paciencia... Foi a súa azafata persoal, a que o acompañou na sombra nas súas numerosas viaxes ao redor do mundo, visitando 180 países durante 14 anos, e coa que tivo unha relación sentimental oculta.

Que non saberá pois esta señora sobre as conversacións máis secretas de Hugo Chávez, se viaxou no seu mesmo avión, durmiu con el e acompañouno mesmo no seu leito de morte!

Así se escribe a historia, como tamén se fixo neste errado acordo de Cartaxena, que necesita do coñecemento público da verdade da outra parte que escondeu ao mundo o actual presidente de Colombia. Oxalá que os que dirixen aos colombianos desde o Goberno --e tamén desde a oposición-- estean aínda a tempo de corrixir o erro cometido e asinar xuntos o verdadeiro acordo de paz que una ás tres partes aínda en conflito.