A xubilación é un dos principais factores de risco de padecer depresión

Estar durante toda a vida traballando e pasar a non ter ningunha obrigación laboral é un dos momentos nos que máis risco se corre de padecer unha depresión, tal e como avisou a psicóloga e profesora da Univertitat Oberta de Catalunya (UOC), Montserrat Lacalle, con motivo do Día Europeo da enfermidade.

Calcúlase que uns 350 millóns de persoas en todo o mundo padecen este trastorno psicolóxico, de cales o 12,3 por cento son maiores de 65 anos. A enfermidade adoita cursar con tristeza, ansiedade, irritabilidad, baixo estado de ánimo, dificultades de atención e concentración, fatiga, cambios no apetito, alteracións do soño ou cefaleas, entre outros síntomas.

"É unha patoloxía mental complexa, multidimensional, heteroxénea e o trastorno mental máis frecuente en España e Europa e unha das principais causas de discapacidade. Con todo, conta con elevadas taxas de infradiagnóstico", explicou o profesor de Psiquiatría e Psicoloxía Médica da Universidade de Alcalá de Henares (Madrid) e investigador no CIBERSAM, Guillermo Lahera Forteza.

De feito, a Organización Mundial da Saúde (OMS) estima que dúas terceiras partes dos afectados por un trastorno mental non chegan a pedir nunca axuda a un profesional sanitario, a pesar de que se prevé que un de cada catro sufrirá algunha forma de trastorno mental ou neurológico ao longo da súa vida.

Precisamente, e a pesar de que a depresión pode afectar a calquera persoa, son os maiores os que máis risco teñen de padecela e, especialmente, aqueles que están preto da idade de xubilación ou que acaban de xubilarse. "Unha persoa que durante 40 ou 50 anos deu moita importancia á súa vida laboral e, de súpeto, ve truncada esa vida, require uns procesos de reequilibrio importantes que condicionan o risco de sufrir unha depresión ante a capacidade de adaptación á nova situación", sinalou Lacalle.

VER A XUBILACIÓN COMO UN LOITO

Ante iso, a experta destacou a importancia de ver a xubilación como un loito, un proceso psicolóxico que se experimenta despois de calquera perda. "Con todo, para previr que se converta nunha desfeita, é bo potenciar os factores de protección e as estratexias de enfrontamento da persoa como, por exemplo, apoio social, relacións familiares ou autonomía física e mental", explicou a profesora dos Estudos de Psicoloxía e Ciencias da Educación da UOC, Eulàlia Hernández.

Ademais, a doutora Lacalle aconsellou a aqueles que se van a xubilar que vaian reducindo progresivamente o ritmo de traballo para que a rotura coa vida activa non sexa tan brusca nin apareza de súpeto nun escenario novo que desestabilice a seguridade emocional. Do mesmo xeito, prosegue, é conveniente que participe en actividades sociais xa que é un dos elementos que parecen que proporcionan sentimento de utilidade e pertenza.

Pero non só a xubilación é un factor de risco da depresión, xa que na súa aparición tamén dependen outros como o feito de ser muller, vivir só ou estar nunha residencia. Ante isto, os expertos subliñaron a importancia de que o tratamento sexa individualizado, integral e de acordo ás guías internacionais de práctica clínica.

"O obxectivo terapéutico na actualidade persegue que o paciente recupere a funcionalidade, de modo que poida desempeñar as tarefas da súa día a día como o facía antes da enfermidade, comentou o doutor Lahera Forteza.

Finalmente, os especialistas na abordaxe da depresión avisaron do estigma social que rodea á depresión e recomendaron encarar con "esperanza" o futuro do tratamento desta enfermidade porque cada vez se coñecen máis os mecanismos cerebrais subxacentes e cóntase con tratamentos "seguros e eficaces".