​O elo perdido

A comparecencia de Luis de Guindos na Comisión de Economía puxo de relevo dúas cousas:

Unha, que as nosas leis parlamentarias necesitan unha reforma moi urxente, xa que un goberno en funcións non pode impoñer a súa estratexia partidaria por encima do mandato do propio Parlamento.

E dúas, que os altos funcionarios do Estado, como o son un Técnico Comercial do Estado, grao que teñen o propio De Guindos ou o polémico Soria, un Avogado do Estado como o é Soraya Sáenz de Santamaría, ou un Inspector de Facenda, poñan Vds. aquí neste apartado os varios que abandonan Facenda para asesorar fiscalmente ás Grandes Empresas.

Todos eles son, con raras excepcións, como diría o adestrador Guardiola, "os putos amos da Administración pública", e por tanto, da vida política, e do día en funcións ou sen elas, xa que mentres os Rajoy, Sánchez, Iglesias e Rivera se van, eles permanecen inamovibles e son os que engraxan a pesada maquinaria administrativa en todo tempo político e goberno.

A inmensa maioría destes privilexiados pasaron por unhas oposicións nas que durante catro ou cinco anos viviron a conta da moi saudable economía da súa familia, xa que é un proceso carísimo, algo que o 90 por cento dos nosos fillos non se poden permitir. Por iso, neses postos proliferan as sagas familiares podentes e a esquerda non come nin un rosco.

Entre os meus recordos profesionais atópase o meu diálogo cun amigo ao que acababan de facer Ministro no seu recentemente estreado despacho de Madrid, que se lamentaba de que o seu próximo Secretario de Estado o tiña que elixir dunha exigua lista de funcionarios dese alto escalafón administrativo, que estaban, por suposto, nas antípodas das súas formulacións políticas e aos que lles traía ao pairo o programa de goberno do partido do seu ministro.

O PSOE foi un verdadeiro pagafantas nese tema, ao pactar co PP a continuidade deste estado de cousas durante a longa sesta do bipartidismo. Non se enganen as mentes pensantes de Ferraz, se é que as hai, os populares atópanse moi cómodos co tema tal e como está, e queren que isto siga así na administración española os próximos decenios. Así pois, caerán no mesmo erro Ciudadanos e Podemos, se chegados ao poder, non poñen coto a estes privilexios innecesarios que constrinxen non só a política interna dos españois, senón os nosos intereses comerciais e financeiros no exterior.

Os Tecos como Soria, peléxanse por ir aos destinos internacionais máis prestixiosos e mellor remunerados. E cando chegan alí, a maioría, nin son brillantes nin útiles para as empresas do noso país, que o que queren é exportar máis ou defender os seus intereses ante os organismos internacionais. Recepcións, boa vida, casa e salario envexable son o denominador común que explican por qué Soria quixo marchar un par de anos sabáticos ao Banco Mundial coa axuda doutros que, coma el, farán o mesmo, antes ou despois.

Por iso, a comparecencia de De Guindos en Comisión era inútil, puro vocerío político, aínda que dimita o Ministro, que debería facelo, porque non modifica en nada o lamentable estado de cousas que padecemos "todos os españois" que ten como causa a intolerable ditadura dos Tecos, dos Inspectores de Facenda ou dos Avogados do Estado na Administración Pública.

Non o dubiden, eles, e non os funcionarios en xeral, son "o elo perdido" que todos andamos buscando para lograr a nosa rexeneración democrática e por suposto a modernización e eficiencia das nosas institucións. Se non facemos nada, este país non irá a ningunha parte.