A camarilla de Núria Parlon

Núria Parlon e Miquel Iceta / Flickr PSC

Comezan a detectar os efectos "das primarias" do PSC a modo de "peticións do oínte", neste caso, da parte "perdedora" da primeira parte, ou sexa: Núria Parlon. Segundo nos van chegando as informacións vanse sabendo "cousiñas" e estas son o que son, posto que nacen dos primeiros escarceos de aproximación das dúas partes fraternalmente? enfrontadas durante as últimas semanas por facerse coa primeira secretaría do partido desde a cal se parte moito bacallau.

Co convencemento de que se gañase a alcaldesa de Santa Coloma os seus "asesores" cargarían non só a Iceta senón a todos os seus partidarios, un xulga o que agora soa a lance de amor entre compañeiros, a pura comedia para tomar as mellores posicións posibles durante o próximo congreso de novembro. Así o penso e así o escribo, para que ninguén se chame a engano, posto que aínda que lle conceda o beneficio da dúbida á candidata alcaldesa, por aquilo do fair play socialista, o das quenllas que andan detrás deste golpe de estado partidario é pura loita polo poder para ditar doutrinas aparatistas antidemocráticas.

Segundo me contan, por riba da mesa do despacho de Iceta puxéronse os nomes de varias "novas promesas" do PSC para que se fagan cargo de diferentes secretarías estratéxicas que lle permitan "á dona" construír un PSC á súa medida no que, por suposto, non caben todos os socialistas, xa que a algúns borráronos da militancia en pleno proceso electoral para que non puidesen ir votar ao candidato que logo resultaría elixido polas bases.

Non se me rían por favor cos nomes que lles relato xa que son auténticos "coma a vida mesma". Falo de catro secretarías e por tanto de catro "novatos". Un, Xavier Sabaté, proposto para dirixir a Secretaría de Medio Ambiente. Dous, Inma Moraleda para a Secretaría de Igualdade. Tres, Xavier Marín para a Secretaría de Formación. E catro... tachin tachin... Núria Parlon, á fronte da Secretaría de Política Municipal, desde a que poder "subordinar" a xoia da coroa socialista, ou sexa, os alcaldes do PSC e desde alí camiñar cara ao poder total que non conseguiu democraticamente nas urnas. Os tres primeiros con máis anos de mili en cargos públicos que o lendario Martín Vila, exemplo vital do que é subirse a un coche oficial nesta aldea global de funcionarios e asesores.

Falta naturalmente nesta primeira relación o expsuqueiro Antonio Poveda que, con 33 anos nas súas alforxas á conta do erario público no Concello de Sant Joan Despí, é o cerebro desta rebelión contra Iceta que como fixo con Pere Navarro quere ser o controller do primeiro secretario na sombra, e sacalo da súa butaca en canto non faga o que lle conveña a el. 

José Zaragoza, en contra do que escribiu outro entrañable colega no seu diario dixital, "avalou" a Iceta neste proceso electoral. Se logo, co seu voto secreto, se decantou pola Parlon, é algo que eu non podo asegurar. Se cadra como Pepe e Xavier son moi amigos, o colega sabe máis que todos os demais socialistas que puideron votar. Os segredos de confesión só os cumpren os curas e quizais por iso, o xornalista si poida revelalo. En todo caso, o poderoso exsecretario de organización do PSC despois do da Camarga xa non volveu ser o mesmo e a min paréceme, modestamente, que o seu é deambular polos corredores e de cando en vez volver de Madrid --onde case ninguén lle fai caso-- a comer co seu amigo o alcalde de Sant Joan Despí, que o convida sempre gustoso. Por certo, esquecíame, nisto das "suxestións parlonís", da actual Secretaria de Organización Assumpta Escarp Gibert, a "supercandidata perdedora", quérea... fóra.

Tomen nota, queridos amantes das emocións fortes, que isto do PSC non fixo máis que comezar e desde logo... promete. Seguirémolos informando da movida.