Recoder, o rostro impenetrable

Se onte barruntabamos sobre o parafuso que acaba de perder o PSC coa súa vía canadense, hoxe alégranos o día o exconseller de Territori, Lluis Recoder, un político que compareceu na comisión parlamentaria correspondente para asegurarnos sen que se lle desfigure o rostro que a venda da ATLL "se fixo ben e sen présas e que supuxo un aforro para os cidadáns de 550 millóns de euros". Toma xa...!

Ante semellante afirmación só queda unha cousa por dicir: que a súa marcha do Govern non só foi necesaria polo ben de Catalunya, senón que a este converxente pata negra haino que investigar inmediatamente pola súa fortuna porque o seu roza xa a chulería máis intolerable. E escríboo despois de que nesta casa seguírsemos exhaustivamente o tema e porque a impunidade manifesta coa que agora se expresa contrasta abertamente co auto de prisión que foi ditado contra o principal artífice da operación, o banqueiro brasileiro Andre Esteve, que deu cos seus ósos no cárcere por corrupción, que foi quen puxo os euros da compra e, segundo din, tamén pagou xenerosamente ao exipcio que intermediou a polémica venda, onde ACCIONA foi a principal beneficiaria e a familia catalá Rodés de turno mollou tamén pan de tan zumenta salsa.

Como o Tribunal Supremo sempre se expresa amodo, aínda non emitiu sentenza definitiva que deixe a Recoder co cú ao aire. Pero o conseller xa sabe e faise o parvo, o que xa sentenciou o Tribunal Superior de Xustiza de Catalunya, e con só iso, debería ter marchado aos Túneles de Valvidriera a buscar refuxio e esconderse polo seu triste papel no asunto da venda e, sobre todo, a non abrir a boca.

Entón, ou este señor é un ignorante 'cum laude' da xestión pública, ou sinxelamente é a nova versión do Rostro Impenetrable que dirixiu e protagonizou Marlon Brando en 1961 con Karl Malden no papel de Mas-Colell como gran co-protagonista. Como é sabido polos cinéfilos, o gran Stanley Kubrick foi despedido prematuramente como tamén lle pasou ao xefe de Recoder, o inesquecible Artur Mas. Todo iso explicaría a reposición desta vella película de autor, agora que Convergència se refunda e o exalcalde de San Cugat está máis esquecido que o baúl da Piquer nun triste despacho de avogados.