A segunda volta

Posto que temos que volver visitar de novo o noso colexio electoral porque as actuais "varandas da cousa parlamentaria" non saben como poñerse de acordo, e é tal a soberbia ou a indolencia que acompaña aos dous principais partidos amantes de volver votar, non estaría de máis que as actuais Cortes incluísen entre os seus deberes lexislativos, para que o seu traballo non resultase estéril, unha pequena reforma constitucional, na que se lexisle sobre o que, en moitos países --por exemplo Francia, e por que non, a afastada pero irmá de sangue Perú á que case sempre ninguneamos-- xa é algo habitual, pola súa utilidade democrática manifesta: A segunda volta electoral.

Pois, que estes pais da patria nos regalen, polo menos, esa modesta opción electoral, xa que cobran pero non traballan (porque traballar non consiste, en tempos de zozobra, en facerlle a puñeta ao adversario político para "máis-amolar", mesmo aos teus propios votantes), xa que, se o chegan a facer, coa rapidez que Zapatero e Rajoy se puxeron de acordo tras "a carta ultimato" da UE para reformar leve, pero significativamente a Constitución, esa Segunda Volta nos daría aos cidadáns a oportunidade, si ou si, de formar goberno en segunda instancia, sen ter que depender de quen demostrou non saber como resolver uns pactos de Perogrullo que no dicir populista "á man pechada chamáballe puño".

Así que, queridos señores dos partidos políticos, sexan honestos e devolvan aos cidadáns parte da prerrogativas que lles confiamos, e déixennos a nós, tras unha primeira votación, con resultados semellantes aos que todos coñecemos e lamentamos, poder elixir a aquel ou aquela que terá de gobernarnos en segunda volta, sen que os que se inhiben ou queren impoñernos a versión bolivariana da sociedade, sexan os que condicionen ao que "nós e só nós" elixamos para formar goberno. Porque, á vista do que pasou, un pode chegar a imaxinase como acabariamos neste país se hoxe fose 14 de Abril e tivésemos unha República na que votar a un Xefe do Estado de consenso. A este paso, con semellantes dirixentes políticos, Felipe VI vería subir ao trono á súa bisneta con total seguridade e os republicanos como eu, morreriamos coas ganas de vitorear a un novo Manuel Azaña, e que conste que non me queixo de como o está facendo o actual monarca.