O candidato Rufián de Esquerra Republicana díxonos en rolda de prensa que sen Artur Mas na Generalitat non hai independencia. Os da CUP tomaron boa nota, e fóronse correndo á RAC 1 e a Catalunya RÀdio, as dúas emisoras de referencia institucional --vamos, as que só lle dan cera aos non independentistas, tamén chamados unionistas-- para moderar o mandato das súas bases, explicando aos seus atónitos interlocutores, que, bo, que aínda se pode investir a Mais, xa que en decembro haberá outra Asemblea. O máis explícito foi Baños, que é o máis elegante dos cupaires, quen deixou claro aínda que ninguén llo preguntou que "non haberá tamayazo" quizais asustado porque nos despachos das grandes empresas, que aos poucos van cambiando de sede institucional, teñen claro que este pode ser o camiño que elixirían os antisistema para investir ao presidente da nova República bananera que están a construír quen xurou que nos levaría á inmortal Ítaca sen apenas oposición.



Non é de estrañar que en medio do exitazo de despacho de billetes de 'Ocho apellidos catalanes' se colara este vodevil presidencial e que, como consecuencia diso, a xente morra de risa como nunca o fixo nesta bendita terra de xente seria e pouco dada ao chiste fácil. É coma se de súpeto xurdise da nada unha compañía enteira de Eugenios para alegrarnos a vida antes do 20D, data na que finalmente se estreará o acto sacramental e mariano coñecido polo título de "o fin do bipartidismo", en todos os pobos e cidades de España para que ninguén quede sen a súa correspondente entrada. Por certo, que se fixo dos críticos que puxeron a parir a película de Emilio Martínez Lázaro antes da súa estrea, especialmente nun diario tan serio como La Vanguardia? Fóronse a Roma a visitar as catacumbas?



En fin, que con tanto parvo institucional e sectario de pacotilla, só nos queda esperar a que pase esta praga bíblica e que, por fin, podamos gozar dos bos momentos que nos esperan neste Nadal onde ata Florentino Pérez será capaz de comerse o turrón na Peña blaugrana do barrio madrileño das letras sen que ninguén se negue a darlle o abrazo do Nadal que todos nos merecemos, aínda que o resto do ano nos comportemos como auténticos capullos. E é que, por estas datas, o que vale deste 2015 que se acaba é o "Don't stop me now", que é como bautizou a cadea británica Sky 1 un dos seus concursos máis famosos e que aquí chegou a emitir Tele 5 co máis popular titulín de "Todo o mundo é bo", que posiblemente non lle cadra mellor á situación que finalmente lles espera a algúns pasadas as doce uvas, especialmente aos Millet ou aos Pujol.

POWERED BY BIGPRESS